NOSTALJİ DOSYASI : Tuzla Piyade Okulu’ndan Girne’ye 50 Anılar Yılı

Tuzla Piyade Okulu’ndan Girne’ye 50 Anılar Yılı

Yayınlanma: 20 Temmuz 2024

***  

Zaman akıyordu, fark etmesem de.

Fark edip şöyle bir geriye döndüğümde baktım, elli yıl geçmiş.

20 Temmuz 1974 Kıbrıs Barış Harekatı’nın 50. yılı geldi işte.

Bugün; özellikle BUGÜN geriye dönüp baktığımda askerliğimi yapalı da elli yıl olmuş.

Ve…

Nisan 1974’de 125. dönem olarak Tuzla Piyade Okulu’nda başlayıp Konya, Adana, tekrar Konya’da devam eden; Şubat 1975’ten de aynı yılın Temmuz ayında tezkere alıncaya kadar Girne’de yaşadığımız günler.

Nasıl açıklanır bilmiyorum, fakülteden bölüm arkadaşım, sonradan meslektaşım rahmetli Kemal’le (Sulaoğlu) arka arkaya özel kura çektik ve ikimiz de Konya’da İkinci Ordu Psikolojik Harp Takımı (PHT) emrine verildik.

Sonradan gazetecilik alanında özel kura çeken Engin de (Meslektaş olmaktan önce askerlik arkadaşım, dostum ve bu gazetenin sahibi Engin Köklüçınar.) aramıza katıldı.

NOTLAR YALAN SÖYLEMEZ

Şimdi 50. yılın anısına o günlerde tutuğum notlardan çok, ama çok kısa alıntılar yapacağım.

Henüz Piyade Okulu’ndayken haftalık izin günümüzde harekat başladı. Kemal’le buluşup apar topar Tuzla’ya döndük.

1 Ağustos 1974’de asteğmen olarak Türk Silahlı Kuvvetleri’ne katıldık. Mehil müddetini kullanmadan Konya’ya giderek teslim olduk.

PHT’nin yeri Mimar Sinan Kışlası’ndaymış. Oraya gittiğimizde takımın Adana’ya gittiğini öğrendik ve biz de Adana’ya gittik.

5 Ağustos 1974: Adana’da Topçu Kışlası’ndayız. PHT’nin mevcudu 19 er, altı asteğmen, bir başçavuş ve tabii takımın komutanı muhabere üsteğmen.

14 Ağustos 1974: TYK yürürlüğe girdi. İkinci harekat başladı. Radyo devamlı bildiri okuyor. Cenevre Konferansı dağıldı.

15 Ağustos1974: Bayrak Radyosu: Karpaz Bölgesi’ndeki Rumlar Magosa ve Limasol’a doğru kaçıyor.

1 Eylül 1974: Konya’ya döneceğimiz günü sabırsızlıkla bekliyoruz. İkinci Ordu ve Hatay Adana İçel İlleri Sıkı Yönetim Komutanı Orgeneral Suat Aktolga’nın emir subayı oldum.

25 Eylül 1974: Konya’ya döndük.

27 Kasım 1974: Kıbrıs’a gitmemiz kesinleşti gibi.

6 Şubat 1975: Trene yüklemeler tamamlandı.

7 Şubat 1975:Mersin’a doğru yola çıktık. Engin ağlıyor.

8 Şubat 1975: Mersin’deyiz.

12 Şubat 1975: Takımını yarısı adaya gitti. Ben ve Kemal yarın adaya gideceğiz.

…….

Engin, Kemal ve ben askerliğimizi Girne’de rahat sayılabilecek bir ortamda, güzel anılar biriktirerek tamamladık.

Terhis edileceğimiz haberini görevli olarak gittiğim Yeralakko’dan dönerken öğrendim.

Buruk bir sevinçti o an duyduğum.

….

Buraya kadar yazdıklarım 16 aylık askerliğimin çok az bir bölümü.

Bitirirken takımdaki er ve erbaşlardan bir ikisinin adını anmalıyım.

1974’ü 1975’e bağlayan yılbaşı gecesi nöbetçi subayıyken takımı emanet ettiğim çavuş Ramazan Satan’ın tertiplerinin eğlencesine göz kulak olmasını ve onları vukuatsız yatırmasını unutmadım. Postamız Karslı Latif’in Konya soğuğunda üşümeyelim diye sık sık sobayı harlandırmasını, takımın uslanmaz haşarı çocuğu Sancar Atar’ın firarlarını ve Ercan Sanrı’nın bana yaptığı iyiliği unutmadım. Sanrı’ya bir de özür borçluyum. Terhisten sonra mektupla özür bildirmiştim ama bir de burada yineliyorum.

Bunu da yazmalıyım. İkinci harekatın başladığı gün binlerce vatan evladı Kıbrıs’ta hayatını ortaya koymuşken postasını ayakkabılarını boyamadığı için döven takım komutanı üsteğmeni de unutmadım.

Psikolojik Harp Takımı’nda komutamız altında askerliğini yapan er ve erbaştan ölenlere rahmet, yaşayanlara sağlıklı ömürler diliyorum.

Ve elbette şehitlerimizi de rahmetle anıyorum. Hayattaki gazilere uzun ömürler diliyorum.